Ο όρος Εξπρεσιονισμός, αποδίδεται στην τάση των καλλιτεχνών ενάντια στον Ιμπρεσιονισμό. Είναι η επιθυμία του συνθέτη να εκφράσει τον εαυτό του κ έρχεται σε αντίθεση με τον ιμπρεσιονισμό, αφού σε αυτό το κίνημα, υπάρχει η τάση για μια αντικειμενική αναπαράσταση της πραγματικότητας. Ο εξπρεσιονισμός δεν εξέφρασε μόνο κάποιο συγκεκριμένο αισθητικό στυλ, αλλά μια ψυχολογική κ διανοητική στάση απέναντι στη ζωή.
Το ρεύμα του εξπρεσιονισμού αναπτύχθηκε κυρίως στη Γερμανία στις αρχές του 20ου αι.
Εκπρόσωποι της τάσης αυτής στη μουσική ήταν:
Σαίνμπεργκ, Στραβίνσκυ, Ραβέλ, Βέμπερν, Μπεργκ. (Σύγχρονη σχολή της Βιέννης)