Αναμφίβολα ο Ισπανός κιθαριστής Αντρές Σεγκόβια (1893-1987) υπήρξε μια από τις εμβληματικές μουσικές προσωπικότητας του 20ου αιώνα. Δύσκολα μπορούν να αποτιμηθούν οι πραγματικές συνιστώσες και τα πραγματικά μεγέθη της μουσικής του προσφοράς. Απελευθέρωσε ένα μουσικό όργανο, την κλασική κιθάρα, από την απομόνωση και μετέτρεψε με την παρουσία και το έργο του την ανυποληψία με την οποία είχε περιβληθεί σε πάνδημη αποδοχή. Τούτες τις μέρες, στις 2 Ιουνίου συγκεκριμένα, συμπληρώνονται (ή συμπληρώθηκαν – αναλόγως με τη στιγμή την οποία γίνεται η ανάγνωση τούτου του κειμένου) 20 χρόνια από τη στιγμή που πλήρης ημερών και πλήρης δόξας έφυγε οριστικά από τον μάταιο τούτο κόσμο· που δεν είναι τόσο μάταιος, εν τέλει, όταν σκεφτούμε ότι υπάρχουν ή υπήρξαν σε αυτόν άνθρωποι ξεχωριστοί, όπως πραγματικά ήταν ο Αντρές Σεγκόβια. Με αφορμή αυτή την επέτειο μνήμης το Tar επιχειρεί ένα αφιέρωμα, αντάξιο ευελπιστούμε της προσωπικότητας και της προσφοράς του. Πολλοί από τους συνεργάτες του Tar, αλλά και αρκετοί ακόμη κιθαριστές ή φίλοι της κιθάρας, καταθέτουν το ευλαβικό τους προσκύνημα στον άνθρωπο, ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί ακόμη και ως απώτερος …ηθικός αυτουργός στη δημιουργία αυτού του ιστότοπου. Χωρίς τη γήινη διαδρομή του Αντρές Σεγκόβια είναι σίγουρο ότι η μουσική μας ζωή θα ήταν διαφορετική – και όχι βεβαίως καλύτερη. Ανεξαρτήτως από τις όποιες (μικρο)αντιρρήσεις έχει κανείς για κάποιες από τις ερμηνευτικές του προσεγγίσεις και για τον πολιτικό του βίο, ουδείς αμφισβητεί – και δεν μπορεί να αμφισβητήσει – τη μοναδικότητά του καθώς και τις ευεργετικές, για την κιθάρα και τη μουσική, επί μακρόν συνεχείς παρεμβάσεις του. Για να προλάβουμε τις όποιες παρανοήσεις, ή και παρεξηγήσεις ακόμη, επαναλαμβάνουμε και σε αυτό το εισαγωγικό σημείωμα, ότι η σωστή προφορά του επωνύμου του είναι Σεγόβια· προτιμήσαμε όμως να χρησιμοποιήσουμε στο αφιέρωμα αυτό, το από χρόνια καθιερωμένο στη χώρα μας όνομα Σεγκόβια.